Na enkele levensjaren begonnen we te beseffen
jongens hebben een piemeltje
en door onderzoek en de eerste levenslessen
meisjes hebben een mietje
Jongens konden al staande plassen
was makkelijk, wij hadden iets om vast te houden
en meisjes moesten hiervoor passen
dit moesten we onthouden
Meisjes vonden een piemel wel ok
toen we plasten konden ze hiermee hun naam schrijven in de sneeuw
onze ouders stuurden ons dan als straf alleen naar de plee
want dit soort spelletjes hoorden niet, no way
Toen kregen we onze eerste stijven
waar was da nu voor nodig
hier kon je niet mee schrijven
was dit niet allemaal overbodig
Toen kwam de puberteit en de hormonen gierden door ons lijf
we konden die piemel niet vertrouwen
we ervaarden toen dat wordt te pas en onpas stijf
hoe konden we dit onder controle houden
Oudere vrouwen zeiden onbehouwen
dit is toch niet normaal
hoe kan je die vertrouwen
die zit hier nu met een paal
Toen ervaarden we dat masturberen
aan onze piemel trekken
het tij kon keren
na korte tijd konden we echter ons lakens zetten
Met de jaren verminderden de hormonen
konden die vrouwen ons weer vertrouwen
niet makkelijk om als puber hier te wonen
tussen al die domme oudere vrouwen
Toen wisten we ook al dat een piemel
niet diende om mee te schrijven
bij de meisjes kwam gegiechel
en vanaf dan lopen we met onze piemel achter de wijven